Мариныч Иван Иванович-289-гвардиялық атқыштар полкінің 76-мм зеңбірек командирі (Суворов орденді 97-гвардиялық атқыштар Полтава Қызыл Тулы дивизиясы, 5-гвардиялық Армия, 1-ші Украин майданы), гвардия аға сержанты.
1919 жылы 8 мамырда Көкшетау облысы Раисовка ауылында дүниеге келген. Қарағандыда тұрған. Осы жерден 1943 жылдың қаңтарында әскер қатарына шақырылды.
Бірінші жауынгерлік шоқынуды 1943 жылдың шілдесінде 5-гвардиялық әскер құрамында алды.
Оның жауынгерлік есебінде жау танкілері, бронемашиналар, ұшақтар, от нүктелері бар. Ол III және II дәрежелі Даңқ ордендерімен марапатталды.
Польша аумағында Сандомирско-Силезск шабуылында ерекше көзге түсті.
Бас ерлігі гвардияшы Маринич 1945 жылдың қаңтарында, оның зеңбіректі есебі үш тәулік жаяу әскерлерге Бриг қаласының (Польша) жанында Одераның сол жағасындағы гитлершілдердің натискісін ұстап тұруға және плацдармды ұстап тұруға көмектескенде болды. Соғыс барысында гитлерлік солдаттар мен әскери техниканың үлкен саны жойылды.
1945 жылдың 27 маусымында КСРО Жоғарғы Кеңесі Президиумының нұсқауымен Иван Иванович Марынышқа Кеңес Одағының Батыры атағы берілді. Ленин орденімен, медальдармен марапатталған
Соғыстан кейін Иван Иванович Маринич Фрунзе қаласында (Бішкек) тұрды. Зауытта шебер болып жұмыс істеді.
2000 жылдың 7 қыркүйегінде қайтыс болды. Бішкек қаласының оңтүстік-батыс зиратында жерленген.
Батырдың есімі Қарағандыда батыр аллеясының тақтасында мәңгі есте қалды.
Материал РИО-да шығарылған кітапқа негізделе отырып, Болашақ Баспа және интернет материалдары бойынша жарияланады.
Қаһарман қарағандылықтар=Герои-карагандинцы [Мәтін]: өмірбаяндық ақпараттар жинағы / ред. кол.С. Акылбаев, С. А. Абдакимов, Н. О. Дулатбеков, Р. К. Омарбекова. – Қарағанды: Болашақ-Баспа, 2000. – 146 б.
